Dilemma: geen vertrouwen meer in je advocaat

Het kan ingewikkeld zijn om te beslissen om wel of niet een fonds aan te schrijven voor een specifieke vraag van een cliënt. Het kan verleidelijk zijn om een aanvraag in te dienen en het fonds de keuze te laten maken, soms ook om de confrontatie met de cliënt uit de weg te gaan. Het is uiteindelijk de verantwoordelijkheid van een fonds om de keuze te maken om de aanvraag wel of niet toe te kennen, maar dat neemt niet weg dat het de verantwoordelijkheid van de professional is en blijft om de aanvraag in te dienen.

Een fonds moet ervan uit kunnen gaan dat als een professional een aanvraag indient daar helemaal achter staat. Dat is van belang voor de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van de professional, van de beroepsgroep en van de organisatie. Bovendien kost het indienen van een aanvraag tijd, tijd die wel goed besteed moet worden.

Bij het maken van deze keuze wel of niet een fondsaanvraag, kan de professional voor morele dilemma’s komen te staan. We hebben een fictief moreel dilemma voorgelegd bij twee professionals en gevraagd of zij een aanvraag voor fonds zouden doen en om ons mee te nemen in hun afweging.

 

Het dilemma: Geen vertrouwen meer in je advocaat

Sinds een aantal jaar begeleid je een alleenstaande man. Als nieuwkomer en analfabeet heeft meneer schulden gemaakt, waardoor hij bij jouw organisatie was aangemeld. Inmiddels heb je hem succesvol begeleid door een schulddienstverleningstraject. Hij volgt taallessen en werkt 20 uur per week bij een fietsenmaker. Het loon wordt aangevuld tot bijstandsniveau.

Wanneer het je een aantal weken niet lukt in contact te komen, blijkt je cliënt gedetineerd te zijn. Na drie maanden voorarrest komt zijn zaak eindelijk voor. Maar de zitting kan geen doorgang vinden door een grote fout van zijn advocaat. De rechter besluit om jouw cliënt te schorsen. Hij kan naar huis, in afwachting van een nieuwe zittingsdatum. De heer heeft door deze fout geen vertrouwen meer in zijn advocaat en wil graag een nieuwe advocaat. De nieuwe advocaat vraagt een hoog bedrag aan borg. De cliënt krijgt dit terug als hij vrijspraak krijgt en de kans is groot dat vrijspraak gaat lukken. Cliënt kan een deel lenen bij familie en vrienden, maar zal alsnog € 2000 ergens vandaan moeten halen.

Is het moreel juist daar een fonds voor aan te schrijven?

 

Henk vindt:

Als de cliënt rijk was, dan was dit geen issue geweest. Dan had hij gemakkelijker weg kunnen gaan bij een advocaat die blijkbaar zo’n fout heeft gemaakt waardoor zijn zitting niet eens heeft kunnen plaatsvinden. Ik kan begrijpen dat hij zijn zaak liever laat behartigen door een advocaat in wie hij nog wel vertrouwen heeft. Iemand met wie hij denkt een grotere kans te hebben vrijgesproken te worden. Omdat goede basale juridische hulpverlening ook voor mensen die op bijstandsniveau leven toegankelijk moet zijn, sta ik achter een fondsaanvraag.

Mogelijk kan eerst worden geprobeerd bijzondere bijstand voor rechtsbijstand aan te vragen voor de ontbrekende € 2000 met het voorstel dat het een gift is wanneer hij onverhoopt alsnog veroordeeld wordt, en een lening bij vrijspraak. Als dat niet kan, zou ik het alsnog proberen via een fonds of citydeal.

 

Bianca zegt:

Vervelende situatie voor die meneer, maar ik denk we hem niet kunnen helpen. Het is in Nederland zo geregeld dat je advocaatkosten vergoed kunnen worden. Dat is een groot goed. Wanneer je dan achteraf niet tevreden bent met de door jou gekozen advocaat, dan is dat wat cru gezegd ‘jammer’. Maar je hebt het daar dan mee te doen. Het is wel logisch dat er een grens zit aan de vergoeding die je kan krijgen. Ik vind het dan ook niet juist om daarvoor een fonds aan te schrijven. Als het mijn cliënt was, zou ik hem zeggen dat het niet anders is dan dat hij bij zijn huidige advocaat moet blijven. Op hoop van zegen.