Morele dilemma’s

Het kan heel ingewikkeld zijn om te beslissen om wel of niet een fonds aan te schrijven voor een specifieke vraag. Het kan dan verleidelijk zijn om een aanvraag in te dienen en het fonds de keuze te laten maken, soms ook om de confrontatie met de cliënt uit de weg te gaan. Nu is het inderdaad uiteindelijk de verantwoordelijkheid van een fonds om de keuze te maken om de aanvraag wel of niet toe te kennen. Maar dat neemt niet weg dat het de verantwoordelijkheid van de professional is en blijft om de aanvraag in te dienen. Een fonds moet ervan uit kunnen gaan dat als een professional een aanvraag indient, dat deze professional daar dan ook helemaal achter staat. Dat is van belang voor de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van de professional, van de beroepsgroep en van de organisatie. Bovendien kost het indienen van een aanvraag tijd, tijd die wel goed besteed moet worden.

Bij het maken van de keuze wel of niet een fondsaanvraag te doen, kan de professional voor morele dilemma’s komen te staan.
We hebben een fictief dilemma voorgelegd bij drie professionals. We hebben hen gevraagd of ze over zouden gaan tot het doen van een fondsaanvraag en om ons mee te nemen in hun afweging.

 

Het dilemma: baby uitzet

Je begeleidt een alleenstaande vrouw van 23 jaar oud. Na het afbreken van haar MBO-studie en ruzies thuis vanwege haar lachgasverslaving, komt ze op straat te staan en uiteindelijk in een woonvoorziening. Een jaar later krijgt ze een eigen huurwoning die ze met hulp vanuit de bijzondere bijstand inricht.

Bij de overdracht naar jou zijn de doelen schuldenvrij worden en een betaalde baan vinden. Alleen loopt het niet lekker met de begeleiding. Ze lijkt zich niet in te zetten om aan de doelen te werken en neemt in jouw ogen onverstandige beslissingen. Van een grote financiële meevaller wordt bijvoorbeeld een enorme TV gekocht. Bij de laatste afspraak vertelt ze dat ze zwanger is. Ze vraagt aan jou of je een fonds wil aanschrijven voor de aanschaf van de babyspullen. Wat doe je?

 

Maarten overweegt:

Lastig dilemma. Beetje afhankelijk van de schuldenlast en de bijbehorende stress. Als ze al langdurig ernstige schulden heeft, vind ik het lastig om haar de aanschaf van een tv voor de voeten te werpen, omdat inmiddels algemeen bekend is dat schuldenaren onlogische keuzes kunnen maken die erg met de dag zijn. Plannen met geld is dan lastig.
Mocht het allemaal wel meevallen met de schulden en de bijbehorende stress dan zou ik geen fondsaanvraag doen, omdat ze het geld aan een dure TV heeft besteed terwijl ze wist dat ze zwanger was. Dan had ze het geld maar moeten bewaren voor de aanschaf van de spullen.

 

Ilse zegt:

Eindconclusie: ik zou niet overgaan op het aanvragen van geld bij een fonds.
Allereerst zou ik haar herhaaldelijke onverantwoordelijke gedrag niet willen belonen door geld aan te vragen bij een fonds. Ik wil haar gedrag namelijk niet aanmoedigen om onverantwoordelijke keuzes te nemen.  Ik zou haar hier wel op wijzen.
Ik zou haar echter wel tegemoet willen komen door met haar op zoek te gaan naar spullen voor de baby uitzet. Ik zou kijken of ze ergens op kan bezuinigen en 2e hands dingen te kopen via marktplaats of zo. Verder zou ik bij de plaatselijke kringloopwinkel kijken wat de opties zijn.

 

Meryam vertelt:

Het is een situatie waarbij ik niet onmiddellijk een fonds aanvraag. Als eerste zou ik bijzondere bijstand aanvragen voor het meest noodzakelijke. Dit is voorliggend voor een fonds.
Tegelijkertijd is dit een mooi moment om weer in gesprek te gaan over de financiën en keuzes maken. Mocht tijdens de duur van de zwangerschap blijken dat er nog echt noodzakelijke spullen ontbreken en zij is niet in staat om bijvoorbeeld via marktplaats o.i.d. aan spulletjes te komen dan zou ik overwegen om een fonds aan te vragen. Het welzijn van het kindje en een goede start is hier belangrijk in. Het komt er dus op neer dat ik niet onmiddellijk een fonds aan zou vragen maar eventueel later, omdat ik het niet gelijk vind bijdragen aan een duurzame verandering.